De tijd vliegt!

Hoi iedereen!

Onze laatste weken zijn aangebroken, over tweeënhalve week gaan we alweer naar huis. Dit is aan de ene kant super leuk, omdat we iedereen thuis echt missen, maar aan de andere kant ook echt niet, want we hebben het hier nog zo leuk. Maar proberen nu extra van onze laatste dagen te genieten en zijn al een beetje aan het afronden hier.

Sinds onze vorige blog is er op het project niet veel veranderd. We hebben het nog steeds erg leuk elke dag en kunnen ons goed nuttig maken. We zijn een paar weken geleden naar een middelbare school in de buurt gegaan. Op deze school zitten een stuk of 50 kinderen die nog gesponsord worden vanuit Hands for Hope. Het plan was dat wij met de kinderen die problemen hebben, gingen praten. Wij zouden ze dan kunnen helpen of belangrijke informatie door kunnen geven aan de social workers van Hands for Hope. Dit leek een goed plan en we hebben de afgelopen tijd geprobeerd dit op te starten. We zijn er elke woensdagmorgen in de pauze naar toe gegaan, maar we hebben nog niet echt resultaat geboekt. Het is blijkbaar heel moeilijk om een lijst te maken met kinderen die problemen hebben, of om maar een paar kinderen te sturen, dus we krijgen steeds de hele groep naar ons toe. Nu wachten we tot iemand van de high school een lijst met kinderen naar onze school heeft gestuurd en pas dan gaan we terug haha.

We hebben ook nog een writing competition gehad op school. Joanne heeft promotie gemaakt, want de head teacher noemde haar tegenover de kinderen steeds de head mistress. De kinderen geloofden dit natuurlijk, maar ook zelfs sommige leraren haha. Waarschijnlijk was dit trouwens, omdat hij Joanne’s naam steeds vergeet, maar dat doet er niet toe. Het was leuk om bij de writing competition betrokken te worden. De kinderen hebben interessante essays geschreven, het was leuk om dit te lezen. We hebben de vijf beste uitgekozen en ook prijsjes gekocht voor de winnaars. Bij de prijsuitreiking mocht Joanne uit het niets een speech (van maximaal 2 minuten) geven. Dat was natuurlijk veel te kort, Joanne heeft een uurtje aan de kinderen verteld hoe trots ze op ze was.

Corine heeft trouwens 2 weken geleden een ongelukje gehad met haar enkel. We wilden naar huis gaan en ze liep van een afstapje af (waar we elke dag vanaf moeten) en verzwikte zich toen. Ze stond gelijk op en dacht dat het wel ging, maar dat was niet zo. Joanne heeft toen snel een boda van de straat geplukt en die heeft Corine netjes thuisgebracht. Dit was heel fijn met alle hobbels haha. Toen ze thuis was heeft ze het snel gekoeld, maar het was echt bizar dik. Ze heeft geprobeerd zoveel mogelijk te koelen en omhoog te houden, maar toch heeft ze er lang last van gehad. Op het project dacht iedereen wel te weten wat ze ermee moest doen. Ze moest naar het ziekenhuis voor een behandeling, rare middeltjes erop smeren en wat we vooral vaak hoorden was dat we het moesten masseren. Dit heeft één leraar dan ook een keer gedaan, maar dit deed zoveel pijn dat Corine ‘screamed like a baby’. Dit voelde toch echt niet goed, de pijn was opeens juist erger, dus is ze ’s middags naar het ziekenhuis gegaan om het te laten checken. Hier bleek dat er niets gebroken was, maar dat het gewoon de enkelbanden waren. En ook zei de dokter dat masseren zeker niet goed is! Haha dus vanaf toen mocht er zeker niemand meer aan haar voet komen. En nu loopt ze er gewoon weer goed op en is het bijna helemaal genezen. Onze guard wacht op het moment dat ze weer kan voetballen, want alleen met Joanne wordt op den duur wel saai ?

Het hoofd van het social work bedenkt de laatste tijd allemaal nieuwe dingen voor ons om te doen. Zo had hij pas het idee om bij de ouders van kinderen uit de special needs class langs te gaan, om met de ouders te praten. Dit ging dan over kinderen waarvan de ouders de beperking niet accepteren of die niet goed omgaan met hun kind. Helaas kon Corine vanwege haar dikke enkel niet mee, dus is Joanne samen met een nieuwe vrijwilliger (Bette), de special needs teacher en de social worker naar het huisje van een jongen uit de special needs class geweest. Deze jongen heeft een intellectual disability en volgens ons heeft hij ook autisme, maar de special needs teacher vindt van niet. Hij kan niet praten en hij doet verder ook niet echt veel. Als je tegen hem praat, reageert hij eigenlijk niet. Als hij ’s ochtends op school komt, stinkt hij ook altijd heel erg, dit komt doordat hij zichzelf niet goed kan wassen en hij slaapt samen met zijn broertje in bed en die plast vaak in bed ’s nachts. Hij heeft ook problemen in normale dingen, zoals wassen. Hij kan het wel, maar hij doet er een paar uur over, omdat hij gewoon niet weet waar hij moet beginnen. De dag dat we naar zijn huisje gingen, had het de hele nacht heel hard geregend dus het was echt een troep in de sloppenwijk. We kwamen aan bij het huisje, hij woont alleen met zijn vader en zijn broertje in een klein huisje waar een stapelbed in staat. Hij lag in zijn bed te slapen en volgens zijn vader lag hij hier al de hele dag, hij had dus ook niet gegeten terwijl het al 3 uur ’s middags was. Zijn vader leek heel aardig en hij wil het ook heel graag goed doen voor zijn zoon, maar dat is erg moeilijk. Hij vertelde dat hij soms huilend thuiskwam uit school, omdat kinderen hem onderweg geslagen hadden. Deze jongen slikt ook medicijnen, omdat hij blijkbaar vroeger hyperactief was en dan uit vuilnisbakken ging eten enzo. Door deze medicijnen wordt hij alleen nu veel te rustig. Hij is heel erg in zichzelf en er lijkt geen leven in hem te zitten. Dit zou ook kunnen komen doordat hij niet regelmatig medicijnen krijgt, omdat zijn vader niet altijd geld heeft om dit te kopen. Het is dus echt een lastige situatie om hem goed te kunnen laten ontwikkelen. Bette en Joanne hebben veel vragen aan de vader kunnen stellen en dit was heel interessant om te doen. Ze voelden zich echt social workers ?. De dag erna hebben ze met de social worker en de special needs teacher een meeting gehad, waarbij we de casus besproken hebben. Volgens hen liegt de vader en wordt de jongen thuis geslagen. Bette en Joanne hebben hun ideëen over de jongen besproken en ze hebben samen een plan opgesteld. Het plan is om iets aan de medicijnen te gaan doen en Bette en Joanne gaan een soort counseling geven aan de familie. Ze gaan dan vertellen over wat de beperking inhoudt, hoe je hiermee om kan gaan en hoe je hem nieuwe dingen kan leren. Ook gaan ze benadrukken dat het heel belangrijk is dat hij niet geslagen wordt, maar dat je hem op een positieve manier moet benaderen. Ze zijn heel benieuwd hoe dat zal gaan en hopen echt dat deze jongen beter behandeld zal worden en zich hierdoor kan gaan ontwikkelen.

We hebben ook nog een leuk nieuw projectje bedacht, wat we zo snel mogelijk willen opstarten. Het idee is om voor de special needs class een tuintje te maken. Ze kunnen hierin dan groenten verbouwen en zo praktische vaardigheden leren. Dit lijkt ons heel nuttig, omdat de kinderen nu in de klas zitten en proberen letters, cijfers en kleuren te leren, maar dit is niet per se iets waar ze voor de toekomst wat aan hebben. We hebben aan allerlei mensen navraag gedaan en zullen morgen met een lerares naar de winkel gaan om inkopen te doen. We hopen dat het gaat lukken om dit goed op te starten voordat we naar Nederland gaan en anders mogen de andere vrijwilligers de verantwoordelijkheid op zich nemen.

Naast het project vermaken we ons ook goed in de weekenden. We zijn een dagje naar Lake Victoria geweest. We gingen hier naartoe met de boda en wilden toen aan de overkant gaan lunchen en weer naar huis gaan. We hebben de boda drivers meegevraagd op de boot en uitgenodigd voor de lunch. Dit vonden ze echt geweldig, ze waren wel bang op de boot, maar hebben echt genoten. Heel leuk dat je zo hun dag kunt maken.

Afgelopen weekend zijn we naar Jinja, een plaatsje bij de oorsprong van de Nijl, geweest. Het was een heerlijk ontspannen weekend. De natuur is daar prachtig en we hebben lekker gevaren. Ook zijn we een ochtend gaan kajakken. Dit was super leuk, maar ook echt zwaar. We moesten hele stukken tegen de stroming in peddelen, waardoor je soms gewoon stil bleef hangen terwijl je keihard aan het peddelen was. Maar de terugweg hebben we dan ook letterlijk niets gedaan haha. Gewoon lekker in het bootje gelegen en we kwamen netjes weer terug bij de haven. Ook hebben we hier nog aapjes gezien, er waren er echt heel veel, superleuk!

Tot zover onze update!

See you soon!

Safari en nog veel meer

Hoi iedereen!

Daar zijn we weer! Laten we maar zeggen dat het een goed teken is dat er al een maand voorbij is sinds ons vorige blog.

In deze maand hebben we weer heel veel dingen meegemaakt. Op het project gaat het goed, we hebben het allebei erg naar ons zin. De andere vrijwilliger die bij ons project zat is in de tussentijd weer naar Nederland gegaan en als afscheid voor de kinderen van het afternoon programma zijn we met ze naar het zwembad geweest. Dit was echt geweldig. Toen we aan ze vertelden dat we gingen zwemmen begonnen ze gelijk al te dansen en de dagen daarna vroegen ze telkens wanneer het was. Op een dinsdag was het dan eindelijk zo ver. Een meisje kwam, toen ze op het project aankwam, gelijk naar ons toe om haar badpak te laten zien waar ze heel blij mee was. We liepen met z’n allen naar het zwembad en daar aangekomen moesten ze eerst even douchen. Tijdens het douchen waren sommige kinderen al zo blij dat ze dansend onder de douche stonden. Toen was het tijd om het zwembad in te gaan. Sommigen sprongen er zo in, terwijl anderen eerst maar het kinderbadje uitprobeerden. Uiteindelijk zat iedereen in het normale zwembad en hebben we een super leuke middag gehad met hele blije en dankbare kinderen. Echt iets om niet te vergeten, voor hen en voor ons.

Ongeveer een week later zat Joanne tijdens de pauze op een bankje tussen de kinderen. Opeens komt een jongen van het afternoon programma naast haar zitten en hij vertelt gelijk dat hij, samen met zijn tweelingbroer en nog een jongen, vanaf maandag naar school mag. Hij was super blij, ze hebben een sponsor gekregen waardoor dit mogelijk is. Die maandag kwamen wij aan op het project en zij zaten met z’n 3en te wachten op de headteacher. Toen ze ons zagen trokken ze ons gelijk naast zich op het bankje, zodat we echt tussen hen in zaten. Ze waren super zenuwachtig voor hun eerste dag en wij zijn natuurlijk vertrouwd voor hen. De afgelopen week kwamen ze ook elke dag even bij ons kijken en ze stralen echt helemaal, zo blij zijn ze. Super gaaf om te zien!

Met het koor gaat het ook goed. We hebben ze wat liedjes aangeleerd en het is heel leuk om zo samen te zingen. In het lokaal waar wij het koor doen, zit altijd een lerares die onze liedjes heel leuk vindt. Zij wil steeds dat we de liedjes voor haar opschrijven in een schriftje zodat zij ze ook aan de kinderen kan leren. Joanne heeft ook een keer in haar klas (topclass/groep 2) twee liedjes aangeleerd, dit was ook heel leuk om te doen en de kinderen zingen deze liedjes soms ook als we ze tegenkomen.

Bij het afternoon programma waren eerst ongeveer 8 kinderen, maar nu zijn er heel veel nieuwe kinderen bijgekomen waardoor er vandaag wel 19 kinderen waren. Het niveau is enorm uitlopend (van niks kunnen lezen tot heel goed kunnen lezen), dus dat wordt een leuke uitdaging! Gelukkig zijn er sinds 2 weken twee Duitse vrijwilligers gekomen die ook hierbij helpen. Vrijdag werden er kleren uitgedeeld aan deze kinderen. Ze waren er zo blij mee dat ze gingen dansen en wilden het aan iedereen laten zien.

Naast alles wat we op ons project hebben meegemaakt, hebben we ook wat leuke uitstapjes gemaakt in de weekenden. Zo zijn we naar Lake Mburo geweest voor twee dagen. Toen we daar bijna waren zagen we al wat antilopen, zebra’s en apen lopen, super gaaf! We kwamen aan bij een camp waar we in tenten zouden slapen. Nadat we een beetje geïnstalleerd waren zijn we met de groep een stukje gaan wandelen. Opeens zagen we een groepje zebra’s staan, we zijn daar toen naartoe gelopen en we konden echt heel dichtbij komen! Dat was echt zo bijzonder! Die avond hebben we bij het kampvuur gezeten en de volgende dag stond mountainbiken op het programma. We gingen ’s ochtends weg en toen we daar aankwamen zagen we meteen al dat dit veel betere fietsen zouden zijn dan de mountainbikes op het eiland. De mountainbikeverhuur zat bij een resort dat boven op een heuvel stond waardoor we een super mooi uitzicht hadden. Het mountainbiken was geweldig, we hebben echt intens genoten. We fietsten gewoon letterlijk tussen de zebra’s, antilopen, apen en koeien door. We hadden verwacht dat we misschien wel een paar zebra’s zouden zien maar er waren echt hele groepen zebra’s, heel vet.

Vorig weekend zijn we op safari geweest naar de Murchison falls. Op donderdag gingen we weg, onderweg zijn we gestopt bij een plek waar neushoorns zitten. We gingen met een gids een stuk lopen en onderweg zagen we een groep neushoorns, er waren ook baby neushoorns bij. We konden best wel dichtbij komen. Hierna reden we verder naar de Murchison falls waar we aan het eind van de middag aankwamen. We hoorden gelijk dat er ’s avonds en ‘s nachts nijlpaarden rond kunnen lopen. Dit vonden we een heel eng, maar ook leuk idee, maar we zijn deze niet tegengekomen tijdens ons verblijf. Op vrijdagochtend vertrokken we al om 6 uur, we reden eerst naar de ferry waar we, terwijl we ons ontbijt opaten, hebben genoten van de zonsopgang. Toen de zon op was vertrok de ferry, aan de andere kant van het water begon de gamedrive. Het dak ging open, waardoor er mensen in de bus konden staan en er mensen voor of achterop het busje konden zitten. Er reed een auto voor ons en de weg was stoffig, dus dit zorgde wel voor een mooi foundation laagje op je gezicht. De omgeving was prachtig en veranderde ook steeds, hoe verder we reden. Het was echt geweldig om gewoon met een busje zo door het wild te rijden, net alsof we in een of andere natuurserie zaten. We hebben veel geluk gehad met de dieren die we gezien hebben, we hebben ook van bijna alle dieren baby’s gezien. We hebben giraffes, antilopen, olifanten, buffels, apen, leeuwen, nijlpaarden, heel veel mooie vogels en een cheeta gezien.

Na de gamedrive hebben we bij het verblijf geluncht en even gechilld. Daarna was het tijd voor een boottocht over de nijl en een hike bij de waterval. De boottocht was heel leuk, lekker ontspannen en we mochten ook op het dak zitten, lekker in de wind. We hebben heel veel nijlpaarden gezien (niet heel gek in de nijl ?), ook veel olifanten op de kant en in het water en krokodillen. We gingen dan echt heel dicht naar deze krokodillen toe varen en vaak ontdekte de gids dan ook nog baby krokodillen, die hebben we heel veel gezien. We zagen ook een olifant die heel dicht bij de kant stond, hij stond bijna met zijn poten in het water en we voeren erheen. Om goeie foto’s te maken gingen we voorop de boot staan, maar de bestuurder stuurde de boot wel heel dicht bij de olifant. We waren uiteindelijk op maar 2 of 3 meter afstand. Opeens begon de olifant te stampen, te spetteren en lawaai te maken en wij schrokken allemaal zo erg dat we gingen gillen en naar achteren rennen/lopen. Achteraf zei de gids dat je zo dicht in de buurt van olifanten geen lawaai moet maken en stil moet staan, maar daar kwam hij wel een beetje laat mee. Ondanks dat het echt heel eng was, was het achteraf een hele vette ervaring om zo dichtbij zo’n groot dier te zijn.

Aan het eind van de boottocht kwamen we aan bij het startpunt van onze hike. We gingen langs de waterval hiken. Het was de hele dag al heel warm en hiken is dan extra zwaar, maar de mooie natuur maakte dat helemaal goed. Het was echt prachtig daar. We kwamen op een plek waar we de hele waterval konden zien, je kon vanaf daar ook verder de nijl over kijken en je zag de bergen eromheen waar alle dieren die we gezien hadden in leven. Die plek was echt adembenemend mooi, de waterval was super krachtig en de rest van de omgeving erbij maakte het echt tot misschien wel het mooiste wat we ooit gezien hebben. Aan het einde van de hike waren we dichterbij de waterval waardoor we de waterval ook konden voelen en we genoten erg van deze verkoeling.

Op zaterdag gingen we ook al om 6 uur ’s ochtends weg voor een chimpansee trekking. We moesten hierbij een lange broek, lange sokken over de broek en lange mouwen aan, dus we zagen er prachtig uit. De gids vertelde vooraf dat we op zoek gingen naar de chimpansees en dat we er waarschijnlijk een stuk of 3, 4 zouden zien, maar dat het ook kon dat we er geen zouden zien. Toen gingen we op pad, achter de gids aan, af en toe stopte de gids even om te luisteren waar ze waren en na een tijd lopen zagen we de eerste chimpansees. Ze zaten hoog in de boom maar al snel kwamen ze naar beneden en renden ze weg. Wij liepen er achteraan, dwars door alle struiken heen (toch wel handig die lange broek). We hebben echt geluk gehad, want hebben veel chimpansees gezien. Ze waren nu niet in kleine groepjes uiteen gegaan, wat ze normaal doen, maar waren samen aan het jagen op andere apen. We hebben dit ook een beetje kunnen zien, al waren ze wel snel weer weg. De apen maakten veel lawaai en ze vlogen door de bomen. Heel grappig dit te kunnen zien, de gids had dit zelf ook nog maar een paar keer gezien. Na deze chimpansee trekking was het helaas alweer tijd om weer terug te gaan naar Kampala.

Zo nu zijn jullie weer een beetje bijgepraat over ons leven hier. We gaan ons best doen om de volgende blog iets eerder te schrijven dan over een maand.

Groetjes thuis!

Mountainbiken door de regen

Hoi iedereen!

Er zijn alweer 2 weken voorbij sinds onze laatste blog, hoog tijd voor een update!

Vorige week was een leuke en intensieve week op het project. We hebben veel geholpen in verschillende klassen. Met Jasmijn (een vrijwilliger die weer naar Nederland is) hebben we afgesproken dat wij haar koor overnemen. Vorige week hebben voor het eerst in de pauze geoefend. We dachten dat we maximaal 10 kinderen konden verwachten, maar er kwamen wel een stuk of 30! Het was leuk om met ze te zingen, ze waren erg enthousiast en zongen zo hard dat de hele school kon meegenieten.

Er zijn nu trouwens gelukkig ook twee leraren voor de Special needs class aangenomen. Dit is heel fijn, omdat de kinderen nu meer persoonlijke aandacht krijgen en ook echt wat leren. Wel is er nog niet echt een manier gevonden om met de dove jongen om te gaan. Hij zit niet veel in de klas en zoekt ons ook steeds op. Het plan is wel om hem gebarentaal aan te leren en daar zijn ze deze week al mee begonnen.

Joanne is ook nog een ochtend met de social workers mee geweest de community (sloppenwijk) in. We zijn bij een aantal families langs geweest en onderweg kwamen we twee jongens van het afternoon programma tegen. Ze stonden bij hun huisje, dit was best heftig om te zien. Heel bizar om zo te zien waar zij wonen.

We hebben een heel leuk weekend gehad! We hebben geluncht in Down Town boven het Old Taxi Park. Hier staan heel veel taxibusjes in een soort mega file. Heel fascinerend om naar te kijken en we hebben ondertussen lekker gegeten. Ook zijn we een dagje gaan mountainbiken op een eiland in het Victoriameer. Toen we aankwamen werden we ontvangen door de Nederlandse eigenaar. Wij dachten dus gelijk dat we goede fietsen zouden krijgen, maar niets bleek minder waar. Dat mocht de pret niet drukken en we gingen met z’n allen op de boot naar de overkant.

Toen we al bijna een uur gefietst hadden, kwamen we op een punt waar een groep een extra rondje kon doen en er mensen konden wachten, omdat we daar weer terug zouden komen. Geertje en Corine zijn hier blijven wachten. Er kwamen allemaal kinderen naar hen toe. We hebben hen (anderhalf uur lang!) vermaakt met spelletjes, liedjes en foto’s. Het was wel lastig, omdat ze (bijna) geen Engels konden en ook vermoeiend omdat ze ons heel interessant vonden, maar we hebben ons in ieder geval niet verveeld. We probeerden hen slingertikkertje uit te leggen, maar dit was geen succes, want ze wilden allemaal veel te graag onze handen vasthouden haha.

Ondertussen was de rest van de groep was dus nog een stuk verder gaan fietsen, maar dit verliep niet helemaal vlekkeloos. Het ging opeens erg hard regenen, dit was heerlijk verkoelend, maar helaas brak toen Joanne’s ketting en van alles eromheen waardoor we moesten stoppen. Gelukkig was de guide niet ver weg en hij heeft samen met iemand anders deze fiets helemaal gefixt. Dit duurde natuurlijk best een tijdje, want die halve fiets lag uit elkaar, dus Joanne, Maaike en Anne-Beth (de rest was al verder) kregen het koud. Toen kwamen ze op het geniale idee om een beetje te gaan dansen en toen heeft Joanne daar, terwijl de fiets gefixt werd, de macarena aangeleerd aan Anne-Beth. We hebben super veel lol gehad. Toen we net weer verder konden, deden Maaike’s remmen het niet meer. Nadat ook dat opgelost was waren we redelijk snel weer op de plek waar Corine met Geertje aan het wachten was.

Deze week hebben we ons ook weer goed vermaakt ;). We zijn begonnen met gesprekjes met de kinderen uit P5 te voeren. Vorig jaar zijn er twee Nederlandse vrijwilligers begonnen met een onderzoekje naar de thuissituaties van de kinderen. Hiervoor moet met elk kind individueel een gesprekje gevoerd worden. Vorig jaar hebben zij P6 en P7 gedaan en de rest moet nog gebeuren. In deze gesprekjes vragen we de kinderen wat te vertellen over school, hun familie en huis. Het was leuk om te doen, maar heftig om te horen met hoe weinig sommige kinderen leven.

Verder hebben we weer veel in de klassen geholpen, het Afternoon programm geleid en met groepjes kinderen in de bieb gelezen. Wat nog een leuk moment tijdens het Afternoon programm was, was dat een van de jongens achter Joannes mobiel op Snapchat zat en bij een filter met voetbaloortjes aan zijn hoofd ging voelen of er iets op zijn hoofd zat. Dit was wel apart om te zien, omdat hij gewoon 11 of 12 jaar is.

We hebben gisteren heel heftig gesport. We gingen naar de sportschool en kregen daar een personal training die echt mega zwaar was. We hebben nu al heel veel spierpijn en het schijnt de tweede dag erger te worden, dus dat belooft nog wat ;).

Morgen hopen we naar de Streams of Life Church te gaan.

Bye bye!

De kinderen zijn er!

Hoi iedereen!

We zijn alweer een week op het project bezig geweest terwijl de kinderen er waren. Even een update van deze week :)

We hebben een ontzettend leuke, maar ook vermoeiende week gehad. We hebben een aantal keer bij de Special needs class gezeten, dit is een klas voor kinderen met ernstige beperkingen. Veel van hen kunnen niet praten. Er is nog geen leraar voor deze klas waardoor ze bij een ander klas in het lokaal zaten. Hier konden ze natuurlijk niet de les volgen, dus hebben wij met deze kinderen kennis gemaakt en spelletjes gespeeld. De kinderen zijn altijd erg enthousiast om ons te zien, het is leuk om hen te proberen wat aan te leren. Er is ook een doof jongetje, hij is heel lief, maar wordt eigenlijk een beetje aan zijn lot overgelaten. Dit omdat hij niet kan communiceren. Hij speelt dus de hele dag. Het lijkt ons mooi om tijdens ons verblijf iets voor hem kunnen betekenen. Ook is er een jongetje dat niet kan praten en totaal geen concentratie heeft om meer dan 10 seconden met een spelletje bezig te zijn. Als hij iets wil, gaat hij schreeuwen en dan moeten wij bedenken wat hij bedoelt. Heel interessant, maar het kost ook veel energie. Het is wel heel mooi om te zien dat we echt al steeds beter kunnen bedenken wat hij bedoelt en hem zo hopelijk te kunnen helpen in zijn ontwikkeling. Zo heeft elk kind eigenlijk persoonlijke begeleiding nodig dus we hopen dat er snel een nieuwe leraar voor komt.

Op onze tweede dag met de kinderen werden we gelijk voor het blok gezet. De headteacher kwam naar ons toe met de vraag of wij na de pauze allebei een uurtje (dit werd bijna 2 uur) een klas wilden overnemen, omdat de leraren teambuilding hadden. De leraren zouden iets voorbereiden wat de kinderen konden doen dus het kon eigenlijk niet misgaan. Corine moest P1 en P2 (groep 3 en 4) lesgeven. P2 had een opdracht van de juf gekregen, maar P1 moest gewoon ‘zitten en stil zijn’, zei de juf. Dat zou waarschijnlijk niet goed gaan, dus Corine heeft voor P1 ook maar wat opdrachten verzonnen, die ze braaf zijn gaan maken. Na een klein uurtje waren alle kinderen klaar en gingen we een spel doen. We probeerden levend memory te doen, dit bleek wel wat te lastig, maar ze vonden het heel leuk. De kinderen bedachten leuke dansjes en deden enthousiast mee.

Toen Joanne de klas binnenkwam zei ze: ‘Goodmorning everyone’, de kinderen stonden allemaal op en riepen: ‘Goodmorning teacher’. Ze voelde zich gelijk al een echte teacher. Op het bord stonden opdrachten waar de kinderen mee aan de slag konden. Na een korte uitleg gingen ze aan de slag. Eerst waren ze nog heel rustig aan het werk, maar na een tijdje was de concentratie weg en gingen ze rondlopen en praten enzo. Toen iedereen klaar was en we het besproken hadden, was de leraar nog niet terug. Joanne moest toen even snel wat anders verzinnen en het liedje ‘hoofd, schouders, knie en teen’ kwam in haar gedachten. Natuurlijk wilden de kinderen wel een Nederlands liedje leren. Nadat ze het een keer had voorgezongen begonnen de kinderen het in het Engels te zingen en ze maakten hierbij iets te veel lawaai haha. Nadat ze nog een liedje hadden gezongen gingen we een spelletje spelen waarbij ze om de beurt iets moesten uitbeelden wat de rest moest raden, dit was erg leuk en iedereen deed fanatiek mee. Uiteindelijk was het dus een geslaagde les.

We zijn ook een paar keer in andere klassen geweest, in babyclass en middle class (kinderen van 3-5 jaar). Heel leuk om te zien hoe zij deze kinderen lesgeven. Ze zingen heel veel liedjes en klappen en dansen daarbij. Ook zijn ze heel erg veel bezig met alles herhalen. Het was leuk om hierbij ook wat te helpen en om aan individuele kinderen wat extra aandacht te geven.

Corine heeft ook nog een keer nanny gespeeld voor een klas. De juf dacht dat wij allebei bij die klas waren en dat we het dus wel redden en Corine dacht dat de juf zo weer zou komen. Dus toen heeft Corine met de kindjes de hele middag gekletst, filmpjes gekeken en gedanst. De juf was ondertussen nergens te bekennen.

We hopen ons tijdens ons verblijf ook in te zetten voor het Afternoon programm. Dit is een middagprogramma voor oudere kinderen/tieners die nooit naar school zijn geweest. Deze kinderen kunnen niet of nauwelijks Engels. Wij kunnen hen van bijna elk vak nog wel wat leren, we moeten hierbij beginnen bij de basis. Ze zijn heel leergierig dus dat is heel leuk om te merken. Twee dagen per week komen er twee mensen, om met de kinderen te dansen en circus activiteiten te doen. Afgelopen week was Joanne hierbij, toen gingen ze jongleren, eerst met balletjes en daarna met kegels. Dit was heel leuk, alle kinderen deden heel enthousiast mee. Aan het eind van de middag krijgen ze altijd eten en omdat Joanne al had gegeten, ging ze met een jongetje die er telkens bij zat (niet van het Afternoon programm), overschieten met een balletje. Toen de jongens hun eten ophadden, gingen ze meedoen en zo hebben ze nog een tijdje lekker gevoetbald, dit was heel leuk!

Samen met de andere vrijwilliger hebben we een plan bedacht om de kinderen van het Afternoon programm zoveel mogelijk nuttige dingen te leren. Hier zijn we donderdag mee begonnen. Iedereen moest wat Engelse zinnetjes overschrijven en invullen, op deze manier moest iedereen zich voorstellen in het Engels. Op vrijdag hebben we een rekenles gegeven, het was leuk om dit te doen, omdat de kinderen zo enthousiast zijn en ze veel willen leren.

Het is echt bizar om te bedenken dat alle kinderen die op de school rondlopen, dit zijn er ongeveer 250, allemaal in de sloppenwijk wonen. Ze behoren gewoon tot de armste kinderen van Kampala, heel bijzonder om op deze manier iets voor deze kinderen te kunnen betekenen.

Vandaag hebben we een heerlijk chill dagje gehad. We hebben gezwommen en zijn lekker (rood ?) bijgekleurd.

Doeidoei!

Sipi Falls

Hoi iedereen!

Vanaf vandaag is de vakantie voorbij dus er zijn eindelijk kinderen op ons project :)

In ons vorige blog zijn we tot zaterdag gekomen, daarom gaan we nu bij zondag verder.

Zondagochtend zijn we naar de kerk geweest, het was een mooie dienst. De liedjes die gezongen werden, waren bekend dus dat was fijn en leuk. Er was een groep gasten in de kerk en zij wilden eten geven, dit brachten ze naar voren en achteraan liep een jongen met een geit. Dat zou je in Nederland nooit zien!

Zondagmiddag hebben we samen met Geertje lekker gechilld. Aan het eind van de middag moesten we nog even boodschappen doen voor het avondeten. We hadden niet zoveel zin om helemaal naar Garden City (een shopping mall waar we normaal heen gaan) te gaan, dus we bedachten dat er vast wel een supermarkt was in Mengo (de wijk waarin wij wonen). We zeiden tegen de boda drivers dat we naar de supermarkt in Mengo wilden en zij zouden dan daar op ons wachten. Wij liepen naar binnen en gelijk werden we achtervolgd door een winkelvrouwtje, vet gezellig. Telkens als we ergens bleven staan om te kijken, pakte ze wat producten op en liet ze de prijs zien. We voelden ons een beetje gestalkt (en er was bijna niks) dus we liepen gelijk weer naar buiten. Onze boda drivers keken een beetje verbaasd maar ze vonden het niet erg om ons daarna naar Garden city te brengen. Dit hebben ze dan ook heel snel gedaan. ’s Avonds gingen we soep maken, we hadden er alleen wat te veel kruiden doorgedaan dus de soep was helaas te pittig.

Maandag hebben we op ons project de laatste dingen voorbereid, dinsdag kwamen namelijk 7 van onze huisgenootjes ons helpen met schilderen. We hebben veel kunnen schoonmaken en schuren zodat we op dinsdag gelijk konden beginnen.

Dinsdag gingen we met 10 boda’s richting ons project. We hadden gehoopt dat we om 9 uur gelijk konden beginnen en dat alles klaar zou staan, maar uiteindelijk konden we pas om 10 uur beginnen, want wachten is hier heel normaal. De manager van het project zou even een kort praatje houden maar dat werd een praatje van driekwartier. Maargoed toen we eenmaal bezig waren, ging het heel snel. We hebben ontzettend veel kunnen schilderen en het was een gezellige dag. Superfijn dat nu een heel groot deel geschilderd is als de kinderen weer komen.

Woensdag was een speciale dag want Corine was jarig! Ze zou ’s ochtends verrast worden met ballonnen die naar binnen werden gegooid in haar kamer, maar helaas bedacht ze dat ze er voor deze keer wel een keer heel vroeg uit kon gaan… Joanne was daarom een beetje verdrietig. Corine werd nu maar verrast met een gebakken eitje. Na dit eitje was het dan toch echt tijd om naar ons project te gaan.

Toen we aankwamen op ons project was er een klein misverstand. Wij hebben dinsdag heel goed ons best gedaan om de witte verf voor de muren niet op het krijtbord te laten komen. Maar nu had een van de werkmannetjes de helft van het bord wit geschilderd, ‘Oegandese manier van schilderen’ aldus een Oegandese teacher. Iedereen was heel hard aan het lachen, dus dat was wel een grappig begin van de dag. We hadden voor ’s ochtends teambuilding voor de leraren gepland. De nieuwe leraren waren er ook bij dus dat was heel leuk om iedereen een beetje te leren kennen. We deden stoelendans, geblinddoekt een parcours, uitbeelden en nog meer Nederlandse spellen. We hebben hard gelachen en de leraren ook, dus dat was erg geslaagd. Tussen de middag hebben we bij ‘Brood’ gegeten. We hebben echt genoten van een heerlijk vers broodje en lekkere cappuccino.

Toen we weer thuis waren ging Corine even douchen. Joanne wilde nu dan toch het idee van de ballonnen gaan uitvoeren, dus die hebben ze met z’n allen opgeblazen. Ondertussen had iemand de deur van de badkamer geblokkeerd, zodat Corine er niet uit zou kunnen. Ook werd er snel een kaart geschreven. Toen dit allemaal klaar was (Corine was ondertussen al op de deur aan het bonzen en ze had al meerdere mensen gebeld) werd de deur opengemaakt. Corine kwam binnen en alle huisgenootjes gooiden de ballonnen terwijl ze voor haar zongen.

’s Avonds gingen we uit eten in een restaurant dat rondjes draaide, we zaten op de bovenste verdieping zodat we over de stad konden uitkijken. Op het begin werden we er een beetje misselijk van, maar dat ging gelukkig snel over. Het duurde een tijdje voordat het eten kwam, maar gelukkig kwamen we tijdens het draaien een piano tegen. Joanne kon zich dus even uitleven, we hebben zelfs nog samen met alle huisgenootjes een liedje geprobeerd te zingen. Na het eten, toen iedereen vet vol zat, kwamen de obers nog met een mega taart voor Corines verjaardag.

Donderdag hebben we de krijtborden geschilderd. ’s Avonds gingen we met alle huisgenootjes ergens eten. Er was daar een live bandje, het was heel gezellig.

Vrijdag vertrokken we ’s ochtends naar de Sipi falls! Na een rit van ongeveer 7 uur kwamen we daar aan. Het was een heerlijk weekend, heerlijk om even uit de stad te zijn! Nu zien we pas hoe mooi de natuur in Oeganda echt is! Wat gelijk opviel toen we daar aankwamen, was hoe stil het daar was. We zijn ‘s middags naar een koffieplantage geweest. Hier hebben we gezien hoe de koffiebonen groeien en hoe hiervan koffie wordt gemaakt. We hebben deze zelfgemaakt koffie ook geproefd en dat was lekker. Het was heel leuk om dit proces zelf te zien en om dit te doen.

Zaterdagochtend gingen we hiken langs de 3 watervallen. Dit was heel leuk en mooi. Onderweg hebben we nog een kameleon over onze hand laten lopen en we konden nog even zwemmen. Tijdens de hike kwamen we langs schattige Afrikaanse huisjes en we liepen langs allemaal bananenbomen en plantages. Het uitzicht was echt prachtig!!

’s Middags liepen we naar de derde waterval, naast deze waterval zouden we gaan abseilen. Het was 110 meter hoog. Toen we er aankwamen waren ze nog bezig met voorbereiden dus we hadden nog lekker de tijd om zenuwachtig te worden. Wij gingen met z’n 2en tegelijk abseilen en het was echt geweldig! Het uitzicht was echt heel erg mooi en we genoten enorm. Toen iedereen beneden was werden we door 8 jongetjes begeleid tijdens de klim. Het was een behoorlijke klim en op moeilijke stukken werden we omhoog getrokken door de jongetjes. Hierna gingen we naar een berg waar we de zonsondergang hebben gezien. Dit was ook echt heel mooi, doordat we boven op een berg waren konden we alle kanten op kijken, echt genieten!

Zondag vertrokken we weer naar huis, onderweg hebben we nog in Jinja geluncht. Het was een lange rit en de laatste twee uur hebben we het dak van ons busje opengedaan zodat we konden staan en we met ons hoofd boven de bus uitkwamen. Heel veel mensen keken ons na en zwaaiden, ook niet zo gek als je een busje ziet waar 8 mzungukoppen uitsteken ;).

Omdat we al zoveel verteld hebben over de afgelopen week, beschrijven we maandag even in onze volgende blog.

See you!

Indrukwekkende tour door Kampala

Hoi iedereen!

We hebben het nog steeds erg naar ons zin hier en de tijd vliegt!

Woensdag was een iets minder productieve dag dan de dagen ervoor. We hebben ’s morgens de deuren en ramen van drie lokalen schoongemaakt. Ondertussen waren er sollicitaties voor nieuwe leerkrachten in het lokaal naast ons. Deze leerkrachten moesten ook een proefles geven, waarvoor kinderen naar school waren gekomen. Wij wilden graag bij één les meekijken, maar zijn uiteindelijk de hele dag blijven kijken haha.

Het was erg leuk om deze lessen bij te wonen! Sommige docenten waren echt slecht, we hebben hard gelachen ;) We probeerden het eerst te verbergen, maar toen we zagen dat de headteacher en principal ook moesten lachen, deden wij ook maar mee. De ene docent schreeuwde alles bij elkaar, een andere maakte spellingfouten op het bord en nog een andere wees kinderen hardhandig terecht. Maar gelukkig waren sommigen ook wel goed, dus hebben ze wel een paar docenten kunnen aannemen!

’s Avonds zijn we uit eten geweest bij een Grieks restaurant. Heerlijk gegeten! Corine had Fish Souvlaki besteld. Toen degene tegenover haar een hele vis op zijn bord kreeg, was ze bang dat ze het verkeerde had besteld, maar dat viel gelukkig mee. Na het eten gingen we met de uber naar huis. We kregen voor vertrek nog een klein concertje van onze chauffeur, heel leuk!

Donderdag hebben we een leuke dag op het project gehad. We hebben ideeën bedacht voor een soort teambuilding-ochtend voor de leraren. Dat belooft heel leuk te worden, met onder andere stoelendans, snoephappen en een koekjesparcours! Verder hebben we ons ook nog even echt kind gevoeld, omdat we de klas moesten spelen voor wat nieuwe sollicitanten. Dit was erg lachwekkend, vooral de eerste leraar, die ons echt als kleine kinderen behandelde XD. Ook wel heel interessant om de lesmethoden van wiskunde, die zij gebruiken, te leren. Dat verschilt in sommige gevallen echt wel veel van hoe wij het gewend zijn.

Vrijdagochtend zouden we eigenlijk de teambuilding met de leerkrachten gaan doen, maar dat ging niet door. Er waren opeens maar heel weinig leerkrachten aanwezig, dus we hebben besloten het uit te stellen. Dit is ook wel positief, omdat vanaf volgende week ook de nieuwe leerkrachten er zijn en zo de teambuilding extra nuttig is! Toen zijn we maar aan het schoonmaken geslagen. We wilden graag veel schoonmaken zodat we volgende week zoveel mogelijk kunnen verven. Dinsdag komen bijna al onze huisgenoten mee naar ons project om te komen helpen verven. Dat belooft een gezellige en productieve dag te worden!

Vandaag was een hele leuke dag! We hebben een boda-tour door Kampala gedaan! We werden ’s morgens om 10 uur voor ons huis opgehaald, hebben alle mooie plekjes van de stad bezocht en zijn weer netjes thuis afgezet. We zijn onder andere bij het paleis, de kathedraal, de tempel en de moskee geweest. In de kathedraal was een bruiloft waarbij we een beetje mochten meekijken, leuk om te zien. De koster gaf ons uitgebreide uitleg over alle afbeeldingen, ramen en klokken. Onder het praatje waren wij al bang dat het misschien wel wat zou gaan kosten en hij kwam inderdaad aan het eind met een envelop voor de dag ;).

Ook zijn we door ‘down town’ gelopen. Wat een bijzondere ervaring, het zag er letterlijk en figuurlijk zwart van de mensen. Zoveel kleding, dekens, kippen en eten te koop, genoeg voor heel Afrika zou je zeggen. We moesten onze tassen voorop dragen en werden onder begeleiding tussen de kraampjes door geleid. Van alle kanten aangesproken en soms aangeraakt, maar we voelden ons wel veilig door onze personal guards. We hebben nog heerlijke verse ananas gegeten, die smaakt stukken beter dan in Nederland!

In de moskee moesten de meiden hoofddoeken en rokken dragen en de jongens een witte lange jurk. Dit zag er echt niet uit, maar was wel leuk om eens mee te maken. We hebben uitleg gekregen over hoe het er in de moskee aan toe gaat en konden de minaret beklimmen voor een prachtig uitzicht over de stad.

Veel gezien dus weer! Volgend weekend hopen we naar Sipi falls te gaan en nog een weekje tot de kinderen komen!

Liefs!

Eerste weekend Kampala

Hoi iedereen!

Even weer een update vanaf vrijdagmorgen :) Vrijdag hebben we de hele dag bankjes geschilderd op het project. De leerkrachten kwamen één voor één langs om ons even een compliment te geven ;) Er waren trouwens ook twee kinderen op de school! We weten niet precies waarom ze er waren, maar was wel gezellig. 1 van de jongens, met syndroom van down, was erg lief en veel aan het kletsen. Toen wij onze handen en armen verfvrij wilden maken, kwam hij ons even helpen. Met een schuursponsje ging hij druk in de weer. Corine vond dit zo schattig, dat ze niet zei dat het eigenlijk wel pijn deed, dus heeft nu nog een paar krassen op haar arm. Het begint goed met de eerste kinderen haha.

’s Avonds hebben we gevoetbald met de twee guards haha. Onze dayguard is helemaal fan van voetballen en vond het geweldig. Joanne en hij hebben gewonnen en hij wilde graag dat wij gingen oefenen om vaker met hem te kunnen voetballen.

Zaterdagmorgen hebben we geprobeerd om uit te slapen en zijn we naar een leuk marktje geweest. Hier waren veel souvenirtjes te koop, bij elk winkeltje ongeveer hetzelfde. We waren met nog 2 andere huisgenoten, toen wij het pleintje op kwamen lopen, werden we gelijk welkom geheten. Alle verkopers stonden op en spraken ons aan met ‘Sisters, come take a look, you are welcome.’ En dat nog veel vaker ;) Dat voelde heel apart, mensen smeekten soms bijna om binnen te komen. Het afdingen is ook een kunst apart, maar gaat ons steeds beter af!

Na de markt zijn we naar het zwembad gegaan, een heel luxe resort! We hebben hier eerst even heel goed gesport (vooral Joanne;)) en zijn toen lekker gaan zwemmen. Heel fijn om even echt een vakantiegevoel te hebben, al betaalden we er ook wel aardig voor haha. In het zwembad was er ook een zwemleraar met een van zijn kinderen aan het zwemmen en hij sprak ons aan. Gezellig wat gekletst en hij vroeg naar onze namen. ‘Corine’ vond hij toch wel erg lastig en hij maakte er Cocine van, waarop wij zeiden dat het klonk als drugs. Toen vroeg hij of hij een nieuwe naam mocht geven, dat mocht natuurlijk wel, het werd Madame Walker haha. Later riep hij ons nog na met ‘Walker!’.

Zondag was een rustig dagje, we zijn ’s morgens naar Watoto Church geweest. Dit was een mooie dienst, met vooral veel jongeren! ’s Middags hebben we lekker thuis gechilld, gelezen en gekletst. We hebben ook tig keer met onze zitzakken naar buiten en naar binnen gesleept, omdat het steeds een beetje regende. Toch wel van het zonnetje kunnen genieten en ’s avonds hebben we lekker een rolex gehaald :)

Gisteren hebben we weer geverfd! Toen we nog 6 bankjes moesten, was de groene verf op. We vroegen om nieuwe verf en kregen toen knalrode verf. Haha dus nu zijn de laatste paar bankjes rood, heel mooi ;). ’s Middags zijn we weer verder gegaan met de plaatjes voor de posters kleuren en knippen.

Vandaag was weer een productieve dag! We hebben nu de deur- en raamkozijnen schoongemaakt en de tafelbladen geschuurd. Er is trouwens nog een waslijst met dingen die geschuurd en geverfd moeten worden, dus we hoeven ons niet te vervelen! Er waren vandaag ook sollicitaties voor nieuwe leerkrachten, waarbij ze onder andere een proefles moesten geven. Leuk om hier af en toe bij mee te kijken.

Als er trouwens dingen onduidelijk zijn of jullie willen meer informatie, stuur dan gerust een berichtje, dan beschrijven we het in onze volgende blog!

Joe!

Eerste dagen op het project

Hoi iedereen!

We zijn alweer een paar dagen op het project geweest, dus het is hoog tijd voor een update!

Dinsdagmorgen zijn we voor het eerst naar het project gegaan, samen met Eva (coördinator) en een andere vrijwilliger. We kregen hier eerst een uitgebreide introductie van Jake, de manager van het project. Hij heeft ons uitgelegd hoe het project zich door de tijd heen ontwikkeld heeft en wat ze nu allemaal doen.

Wat voor jullie nog goed is om te weten, is dat er nu geen kinderen op het project zijn. Dit is omdat het nu (zomer)vakantie is en er in de vakantie geen scholen open mogen zijn. Normaal gesproken biedt Hands for Hope een holiday programm aan, maar daar hebben ze nu nog steeds geen vergunning voor gekregen. De vakantie is tot 4 februari, dus dan zijn er sowieso weer kinderen en heel misschien al iets eerder. Dit betekent niet dat we ons hoeven vervelen, het is even anders dan verwacht, maar er is genoeg te doen!

Na de introductie konden we gelijk aan de slag met het verven van bankjes voor in de nieuwe groep. Wij, en nog twee andere vrijwilligers, wilden de bankjes gaan verven, maar al gauw kwamen meer mensen helpen. Twee teachers bleven lang helpen, maar het leek er niet op dat ze dit al vaker gedaan hadden haha. Ze deden hele dikke klodders en sloegen ook soms stukjes over. Wij durfden daar niet zo goed iets van te zeggen, maar de andere vrijwilligers (die hier al langer werken) die gingen er gewoon nog een keer overheen, dus dat hebben wij later ook maar gedaan XD

We hebben lunch gegeten op het project, dit was rijst, bonen, een soort gekke groente en aardappels. Dit was best lekker, alleen die groene groente niet! Dit krijgen we vanaf nu elke dag. We hebben tijdens de lunch gezellig gekletst met een vrijwilliger uit Italië, een echte kletskous, leuk om te horen hoe hij Nederlandse toeristen beschrijft!

Na de lunch spraken we met de headteacher, zij was net terug uit de gevangenis, omdat hier een van de kinderen van het project zat. Hij zit eigenlijk in boarding school vanwege zijn gedrag (een soort gesloten school, waar je ook ’s nachts verblijft), maar had nu vakantie, dus was thuis. Hier heeft hij geprobeerd dingen te stelen en heeft hij mensen aangevallen met een mes. Daarom was hij nu opgepakt en de headteacher probeerde te helpen om hem uit de gevangenis te krijgen. Wij vonden dit wel een heftig verhaal gelijk op de eerste dag, maar de headteacher vond het heel normaal. ’s Middags op tijd naar huis, langs de supermarkt, en met de boda naar huis. We hebben noedels gegeten, gewoon lekker op z’n Nederlands en hebben ’s avonds nog wat spelletjes gedaan.

Woensdag zijn we helemaal alleen naar het project gegaan, gelukkig wist de boda-driver waar het was. ’s Ochtends zijn we de sloppenwijk ingegaan, met de social worker en een Canadese vrouw. Hele bijzondere ervaring! Dit is iets wat je eigenlijk moet meemaken om het te begrijpen, maar we proberen het een beetje te beschrijven. Overal werd Mzungu geroepen en gezongen en alle kinderen waren heel enthousiast dat ze ons zagen. Ze pakten onze handen steeds vast, voelden aan onze armen en ze liepen hele stukken achter ons aan. Wat een apart gevoel was dat! In de sloppenwijk viel ons vooral op dat het zo erg stonk en dat er zoveel mensen woonden! Erg veel armoede, maar toch hing er zo op het eerste gezicht wel een goede sfeer. Broertjes en zusjes zorgen voor elkaar en volwassenen waren bezig of zaten bij elkaar. Er lag overal heel veel afval, waar kippen en geiten doorheen liepen. Ook moesten we goed opletten waar we liepen want het waren soms blubberige paadjes en de was hing kriskris tussen de steegjes door.

De sloppenwijk (dit is de enige sloppenwijk waar het project mee werkt) ligt onderaan de berg en er is een riviertje. Als er veel regen valt, stroomt al het water van de hele stad de sloppenwijk in en overstroomt de rivier. Veel huizen krijgen hierdoor dan schade en soms spoelen er zelfs huizen weg. Heftig om te zien hoe mensen zo moeten leven!

Na de lunch op het project zijn we aan het werk gezet door een van de teachers. We hebben geholpen met plaatjes natekenen voor op de posters in de klaslokalen. De teachers praatten ondertussen met elkaar in het Luganda, waarbij ze heel veel lachten en schreeuwden. Ook viel het ons op hoe chill iedereen te werk gaat! Heel veel pauzes en gezelligheid tussen het werken door.

’s Middags zijn we, na een keer verkeerd te rijden, veilig aangekomen bij het huis. Het is hier de gewoonte om iedere woensdagavond uit eten te gaan met de groep, dus wij gingen gezellig mee. We zijn om half 7 met de boda gegaan en ’s avonds met de Uber terug, omdat het dan niet meer veilig is met de boda. Toen we thuis kwamen was de stroom uitgevallen, wel leuk om een keer mee te maken en gelukkig was het al laat. Dinsdag zaten we trouwens een hele tijd zonder water, dus we hebben alles al meegemaakt ;)

Vandaag was wel vergelijkbaar met gisteren. We zijn weer ’s morgens de sloppenwijk ingegaan, maar gisteren was het een soort rondleiding en nu waren ze echt met hun werk bezig. Hands for Hope heeft best strenge voorwaarden om kinderen met het project te laten meedoen, omdat ze echt alleen de meest kwetsbare kinderen willen helpen. Hiervoor nemen ze vragenlijsten af bij de mensen thuis en inspecteren ze de woning. Ze gaan hiervoor meerdere malen terug en vragen ook buren en kinderen om informatie. Wanneer er een compleet beeld is en het kind voldoet aan de voorwaarden, mag hij/zij naar de school komen. Dit is nodig omdat ouders meestal graag willen dat hun kind gratis naar deze school gaat en twee maaltijden per dag krijgt. Vandaag werd dit ook gedaan.

’s Middags hebben we weer geholpen met de posters. Toen we thuis waren is Corine met een andere vrijwilliger naar de supermarkt gegaan voor het avondeten. Onderweg remde de boda-driver zo hard, dat ze er bijna af viel, maar gelukkig ging het goed. We wilden wraps eten, dus Joanne is chapati’s gaan halen bij een kraampje een stukje verderop. Lekker gegeten en verder hier een rustige avond gehad, want een deel van de groep is op safari.

Tot de volgende blog!