Aankomst in Kampala

Hoi iedereen!

We zijn vanmorgen aangekomen in Kampala, tijd voor onze tweede blog.

Zaterdagochtend zijn we naar het centrum van Entebbe gelopen om geld te pinnen en een simkaart te kopen. Dit was heel lang lopen, dus we moesten eerst even water kopen. We hebben een miljoen Oegandese shilling gepind haha. Toen liepen we naar een kantoor om een simkaart te kopen. Hiervoor bleken we onze paspoorten nodig te hebben, dus moesten we weer helemaal terug naar het guesthouse lopen.

Op de terugweg zagen we een klein marktje met kleding en daar heeft Joanne een leuke Afrikaanse rok gekocht. Ook kwam onze grote vriend (de ‘dorpsgek’) nog met veel lawaai vanaf de overkant van de weg naar ons toe gesprongen. Hij vroeg opnieuw om onze telefoonnummers en toen ook om ons e-mailadres. Allebei gaven we het natuurlijk niet, maar hij gaf wel zijn eigen e-mailadres met wachtwoord (boda-boda). Hij vroeg ons geboortejaar en toen Corine zei: ‘1997’, schreeuwde hij: ‘Mammy you grow fast!’ en toen zei Joanne ‘1996’, zei hij: ‘Oh, I love you more!’.

Bij het guesthouse hebben we even gechilld en toen zijn we weer teruggelopen om onze simkaart aan te vragen. Ze moesten wel heel veel gegevens opschrijven en foto’s maken enzo, maar het is gelukt. Toen zijn we naar de markt gelopen, wat ook heel ver was. Het was leuk om de markt te zien en we hebben chapati gekocht. We wisten nog niet helemaal hoe dit werkte, dus hebben de ‘pannenkoek’ zonder ei op, maar dat was prima ?

Zondagmorgen hebben we weer ontbeten bij het guesthouse, alleen was dit keer het ei grijs. Heel gek, we wisten niet goed of we het wel konden eten, maar het bleek heel normaal te zijn. Toen zijn we naar de kerk gelopen, waarbij we onderweg veel minder boda-boda’s zagen dan normaal en iedereen hele mooie kleding droeg. De kerk was wel anders dan we verwacht hadden. Eerst sprak niemand ons echt aan, maar toen moesten we ons wel voorstellen. Alleen hadden we niet gehoord dat ze dat zeiden (want we verstonden de helft niet), maar een vrouw naast ons hielp even. Toen de dienst begon was er nog bijna niemand in de kerk, maar het werd steeds voller en aan het eind was de kerk mega vol.

Zondagmiddag hebben we eigenlijk niets gedaan, we hebben ons vermaakt met wat spelletjes. Toen kregen we heel erge trek, dus we wilden graag vroeg eten. We gingen dus op zoek naar de vrouw van de receptie, maar die konden we nergens vinden. Er stond een mooie bel bij de receptie, maar die had niet veel effect. Om kwart over 5 gingen we toch nog een keer op zoek en in haar eigen tuin vonden we haar eindelijk. Ze zei dat ze ons zou roepen als het klaar was en dat was uiteindelijk om kwart over 7! Tijdens het wachten kregen wij steeds meer trek, uiteindelijk waren we vet misselijk. We waren ook bang dat we een vis met ogen en graden zouden krijgen, waardoor we nog misselijker zouden worden. Dit viel mee, de eerste paar happen waren heel lekker, daarna leek het opeens heel zout en dat was minder. Maar we hadden onze honger gestild. Toen Joanne in bed wilde gaan liggen, ging ze bovenop de klamboe zitten en scheurde deze open. Lekkere actie. We hebben de klamboe toen dichtgedaan met een elastiekje en dat werkte prima.

Maandagmorgen ging al vroeg de wekker en werden we (een kwartier te vroeg!) opgehaald. De rit naar Kampala ging goed, het is echt super mooi hier! Soms was het wel een beetje eng, omdat de auto’s hier heel dicht op elkaar rijden. Toen we bij ons huis aankwamen, was Eva (de coördinator) daar voor de introductie. We hebben veel informatie gekregen en zijn met de boda-boda naar de supermarkt geweest.

Morgen gaan we voor het eerst naar het project, om daar kennis te maken!

Groetjes!

Aankomst in Entebbe

Hoi iedereen!

Daar zitten we dan, in Entebbe, op de veranda van het guesthouse, te genieten van een koel windje op deze hete dag. Wat hebben we al veel meegemaakt!

Laten we bij het begin beginnen. Gistermorgen zijn we met onze familie vertrokken naar Schiphol. Bij het inchecken van de koffers bleek dat ze wat te zwaar waren, door de stroopwafels, maar dat gaf gelukkig niet. Het afscheid nemen was raar en we hadden er vooral veel zin in! Bij het inchecken van de handbagage had Corine nog even wat stress, want haar koffer werd apart gehouden. Ze moesten deze even extra checken, of ze niet iets in haar Bijbel had verstopt.

Het vliegen ging goed, we zaten van Amsterdam naar Caïro naast elkaar, naast het raam. De stoel naast ons was voor een halfuurtje bezet en daarna was de man, met zijn koffertje, verdwenen. Het overstappen ging ook prima, we hebben gewoon de mensen die voor ons liepen, en ook naar Oeganda gingen, gevolgd. Onze tweede vlucht duurde veel te lang. Iedereen ging slapen en kotsen en wij zaten daar maar. Maar we hebben het volgehouden en waren rond half 4 's ochtends in Entebbe.

Toen we het vliegtuig uitstapten, kwam de warmte en bijzondere geur ons direct tegemoet. We moesten een briefje invullen en ons visum aanvragen. Dit ging allemaal goed, totdat er een vrouw ging kletsen met de man van de visumaanvraag, terwijl hij met Joannes visum bezig was. Ondertussen zweetten wij ons naar en duurde het aardig lang. Toen de vrouw uitgepraat was en het visum van Joanne geregeld was, gingen we op zoek naar onze chauffeur. We hadden geen idee waar hij zou zijn, dus we liepen gewoon naar buiten. Pas helemaal aan het eind zagen we een bordje met onze naam. De chauffeur heette ons welkom en bracht ons naar de auto. Hij racete de straten door en we moesten ons goed vasthouden. Onderweg moesten we nog iemand afzetten, toen de chauffeur uitstapte, reed de auto gewoon verder. De chauffeur sprong snel weer naar binnen en zette de auto stil. Toen de mensen afgezet waren, reden we richting ons guesthouse.

Aangekomen in ons guesthouse werden we verwelkomd door een hagedis op de muur in onze slaapkamer! Niet zo fijn, maar we durfden hem ook niet weg te halen, dus we hebben hem genegeerd. We hebben goed geslapen, wel een korte nacht, want we werden al weer vroeg gewekt door allerlei vogelgeluiden. Het guesthouse is leuk en met een mooie tuin met veel bloemen en vogels, vooral de fazanten vindt Joanne heel gezellig.

Na het ontbijt wilden we naar een supermarkt gaan, want we hadden mega dorst. We vroegen aan een vrouw in het guesthouse de weg en of het veilig was om daar heen te lopen. Dit vond ze volgens mij wel een bijzondere vraag, omdat je gewoon prima veilig over straat kunt hier. Maar beter het zekere voor het onzekere :)

Het lopen naar de supermarkt was een belevenis op zich, het leek wel een hele dag te duren. Alle boda-boda- en taxichauffeurs toeterden en vroegen of we een ride wilden. Wij zeiden steeds: 'No, we walk.'. Ook werden we erg goed bekeken door alle mensen op straat, dat is wel even wennen. Toen kwam er nog een hele bijzondere man naar ons toegelopen. Hij had zijn fiets midden op de weg geparkeerd en wilde ons graag naar de supermarkt begeleiden. We hebben nog nooit zo vaak achter elkaar 'I love you' gehoord, 'especially Joanita'. Hij liet ons nog wat foto's van zichzelf zien, op een fiets, op een boot en met een 'Mzungu', vet interessant. De mensen op straat moesten allemaal erg om ons lachen, dus we denken dat het een soort 'dorpsgek' was.

In de supermarkt hebben we wat boodschappen, en vooral veel water, gekocht. We dachten trouwens dat het heel goedkoop was, omdat we de koers nog niet zo goed wisten, maar dat viel toch tegen ;) Onze pasjes werden bij het afrekenen niet geaccepteerd, dus moesten we onze boodschappen laten liggen en naar een pinautomaat lopen. Hiervoor stond allemaal beveiliging met geweren. We hebben allebei geld gepind, waarbij ook nog een flink bedrag werd gerekend per transactie. Dat doen we de volgende keer dus ook anders ;)

Vanmiddag zijn we naar Lake Victoria gelopen. Heel mooi om te zien, we konden super ver kijken! Nu genieten we nog even van de rust hier en hebben we vanavond kip en friet op het menu.

Veel liefs,

Joanne en Corine

Welkom op onze Reislog!

Hallo en welkom op onze reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens onze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar we zijn en waar we zijn geweest! Meer informatie over de reis die we gaan maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

We zien je graag terug op onze reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met ons meereist!

Groetjes,

Joanne en Corine